116# "Zabijcie Wszystkich, Bóg swoich rozpozna"

Tytuł: Zabijcie Wszystkich, Bóg swoich rozpozna.

Tom I Żądza

Autor: Violetta Domagała

Rok wydania: 26 czerwca 2019

Wydawnictwo: Wydawnictwo Novae Res

Liczba Stron: 605

Opis:

Przełom XII i XIII wieku, Europa Zachodnia. Eleonora Akwitańska, najpotężniejsza kobieta ówczesnej Europy, udaje się w podróż do Kastylii, by wskazać przyszłą królową Francji. Podjęta przez nią decyzja szokuje wszystkich i na zawsze zmieni dzieje starego kontynentu. Tymczasem w Langwedocji coraz większa część możnowładców, drwiąc z kościelnych kar, zaczyna jawnie wspierać katarską społeczność. Katarzy, od zawsze będący antagonistami wobec opływających bogactwem katolickich duchownych, są solą w oku papieża Innocentego III. Owładnięty żądzą anihilacji heretyków umysł najważniejszej głowy Kościoła przygotowuje plan definitywnego rozwiązania langwedockich problemów.

Czym zawinili katarzy? W jaki sposób obsesyjne myślenie jednej osoby rozwinie się w ideę przyświecającą możnym i duchownym katolickiej Europy? I jaką rolę w tym wszystkim odegra żądza? Pierwszy tom cyklu „Zabijcie wszystkich, Bóg swoich rozpozna” w fascynujący sposób przedstawia zalążek wydarzeń, które przyczyniły się do anihilacji katarów. Wiara i herezja, miłość i wzgarda, cnota i grzech, posłuszeństwo i przekora nigdy przedtem ani potem nie były sobie bliższe...

Recenzja:

Ci co śledzą historyczne książki, wiedzą jakimi czasami było średniowiecze. Mroczny okres, w którym walka religijna przeplatała się z podbojami i krucjatami. Violetta Domagała umiejscowiła akcję swojej książki właśnie w takim okresie w średniowiecznej Europie Zachodniej, a konkretniej autorka prowadzi akcję swojej książki na przestrzeni XII i XIII wieku. Wszystko rozpoczyna się, kiedy Eleonora Akwitańska, wyrusza do Kastilli, aby wybrać nową królową Francji, którą okazuje się jej wnuczka. Jednocześnie mamy okazję poznać co nieco ze sprawy katarów, którzy wbrew zadowoleniu głowy Kościoła Katolickiego rozprzestrzeniali swoją wiarę.

Historia opowiada o dawnych czasach, roli kobiety, której losy są zaplanowane z góry przez rodzinę, szepty duchownych. Poruszane są tutaj bardzo znane małżeństwa, zawierane jako kontrakty między rodami czy jako umowy polityczne. To za co naprawdę polubiłam tę powieść to postać Blanki Kastylijską, którą autorka przedstawia tutaj jako młodą i dopiero początkującą królową. Ogólnie bardzo interesuję się postacią Blanki Kastylijskiej i bardzo lubię tą postać historyczną. Ciesze się, że pojawiła się w tej powieści, ponieważ na pewno zadziałało to na plus dla tej jakże barwnej i dobrze napisanej historii.

Jednak prócz 12- letniej Blanki poznajemy głównie jej babkę Eleonorę Akwitańską. Dzięki podróży, w którą wyruszyła, aby wybrać królową Francji zostaje nam przybliżona jej postać, która również przypadła mi do gustu, lecz jednak nie aż tak jak Blanka. Podczas wspomnianej wyprawy zostaje nam przybliżona nie tyle postać, co jej przeszłość. 

Kolejnym plusem, a raczej kolejną rzeczą, którą na pewno należy pochwalić, prócz stylu oczywiście to sama wiedza i rozeznanie w temacie autorki. Już samo napisanie tak okazałej książki zasługuje na podziw, jednak samo podejście do tematu i dokopanie się do niektórych informacji historycznych jest naprawdę godne podziwu. To niezwykle trudne i czasochłonne, dlatego uważam, że jest to godne podziwu! Nie wyobrażam sobie ile autorka czasu na to poświęciła. Już samo to może świadczyć o poziomie książek.

Czy polecam książkę? Nie wszystkim, a jedynie osobom, które naprawdę interesują się historią i lubią pozycje z obszerną ilością opisów. Mnie powaliła, po przeczytaniu, chciałam od razu sięgnąć po kolejną część, lecz pozostało mi uzbroić się w cierpliwość. Podsumowując, serdecznie polecam tą niesamowitą książkę szczególnie tym, co lubią historyczne pozycje oraz dla tych, którzy lubią okres średniowiecza :) Jest to ekscytująca powieść, która sprawi, że spędzony z nią czas nie będzie stracony! 

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Novae Res.

18.05.2020

Alpha